یکی از مصاحبه های تاریخی احمد بهزاد نماینده ی پارلمان هرات در مجله ی پرسشگر بامیان چاپ شده و در وبلاگ کبیر تابش نیز به نشر گرفته شده است. آقای بهزاد که از آگاهی و قاطعیت مثال زدنی برخوردار است. در این مصاحبه حقایق بسیاری را بازگو نموده و راهکارهای مفیدی را برای محرومیت زدایی هزارجات و توسعه عدالت اجتماعی کشور ارائه فرموده است. بی تردید تبعیض و تحریم که نسبت به هزاره ها در طول تاریخ دوصد ساله اخیر و در دوران حکومت کرزی اعمال شده نسبت به هیج یک از اقوام ساکن در کشور حتی اقوام غیر مسلمان نیز نمونه ندارد. دردناکتر از همه اینکه حتی دردرون یک ولایت، مناطق هزاره نشین آن، منزوی و محروم نگهداری شده و مناطق اقوام دیگر همان ولایت کاملا آباد و بازسازی شده است. آقای بهزاد برای بیرون رفت از این محرومیت وانزوای تاریخی که توسط گروهها و قومیتهای مختلف بر مردم هزاره تحمیل شده است راههای خوب بیرون رفت طرح نموده که قابل تأمل ودقت است.

بهزاد تشریح نموده که :حکومت افغانستان هنوز از درد قومگرایی و قبیله گرایی رنج می برد که از گذشته ادامه داشته، همچنان که در طول تاریخ افغانستان به مناطق خاصی توجه نشد و بایکوت صورت گرفت. در حال حاضر نیز با وجود اینکه به قانون اساسی افغانستان به عنوان اصول مسلم آمده و صراحت یافته، بازهم ما شاهد تداوم سیاست های تبعیض آمیز گذشته هستیم. می شد که در بامیان سرمایه گذاریهای کلان صورت بگیرد، حداقلش این بود که برای رشد صنعت جهانگردی یا توریزم در بامیان توجه می شد و چند عمارت برای سکونت جهانگردان دراین ولایت  بوجود می آمد. اما حکومت به دلیل رفتار تبعیض آمیز، حتی چند ساختمان که برای سکونت جهانگردان باشد نیز نساخته است.

شما نقش حکومت محلی بامیان را در محرومیت و زندگی دشوار بامیان در چه سطحی می دانید؟

زمانیکه خانم سرابی به عنوان والی بامیان تعیین شد، به عنوان اولین والی زن در تاریخ افغانستان،یک خوشبینی و دلگرمی به وجود آمد که از این پس جامعه جهانی، برای موفق کردن ویا موفق نشان دادن مدیریت یک زن، بیایند سرمایه گذاری بکنند در بامیان و کمکهای خود را در این ولایت بیاورند. اما جامعه جهانی هم متأسفانه عمل شان برخلاف شعار شان است. من این مسئله را به دیپلوماتهای خارجی در کابل به صراحت گفتم که شما از حقوق زن و از کار زنان در مدیریت های کلان حرف می زنید اما برای موفق نمودن مدیران زن تلاش نمی کنید. اینست که خانم سرابی آنچه که شایسته بود و است، از سوی جامعه جهانی حمایت عملی نشد. به همین دلیل خانم سرابی هم کاری که شایسته بامیان است انجام داده نتوانست.

این به عهده رسانه های ما است که بکشانند به افکار عموی غرب که سردمداران غرب در عملی ساختن شعارهای شان صادق نیستند و هیچ گونه برنامه ای ندارند برای موفق ساختن زنان مدیر در افغانستان.از سوی دیگر وقتی دولت به  والی و ولایتی توجه نکند طبیعی است که  در داخل آن محیط، نارضایتی ها و جنجالهای پیدا می شود.

مردم بامیان مجبورند اعتراضات خود را در قالب اقدامات سمبولیک مانند کاهگل کردن سرک، دادن مدال به مرکب و … نشان دهند. با آنهم هیچ اعتنایی از جانب حکومت مرکزی و محلی صورت نمی گیرد، دلایل آنرا در چه می بینید؟

ما یک مشکل کلان داریم، مردم هزاره در کنار مشکل داخلی یک مشکل در سطح کلان دارد. متأسفانه ما در مرزهای بیرون از افغانستان، در کشورهایی که حامی افغانستان هستند و به نوعی در مسائل سیاسی و اقتصادی این کشور تأثیرگذار هستند، ما در آن کشورها “لابی” نداریم. برای مثال شما اگر بخواهید روی بامیان در یک کشور خارجی بحثی را مطرح بکنید، ابتدا باید این ولایت را معرفی نمایید، محرومیت این مردم را تشریح نمایید.

متأسفانه سیاست سیاستمداران هزاره بسیار ضعیف است. ما نتوانستیم که با جهان مستقیماً رابطه برقرار بکنیم. زبان دنیا را نمی فهمیم، در کشورهای بزرگ و تأثیرگذار دارایی “لابی” نیستیم.

حکومت افغانستان هنوز از درد قوم گرایی و قبیله گرایی رنج می برد و من فکر میکنم نمی توانیم به تنهایی مشکلات مردم خود را توسط این حکومت بی کفایت حل بسازیم. آنچه که ما نیاز داریم ارتباط با جامعه جهانی و مطرح ساختن دردهای تاریخی و مشکلات فعلی  مردم ما در رسانه ها و مطبوعات غربی است.

مسئولیت فرهنگیان و نخبگان بامیانی را چگونه می دانید؟

اولین مسئولیت را چهره های اجتماعی، فرهنگی و مخصوصاً  رسانه ای ما دارند. ما باید تلاش بکنیم که دردهای تاریخی خودرا، محرومیت های تاریخی خود را و شرایط اسفناکی که ما در ده سال اخیر داشتیم، کتمان نکنیم. این را بدهیم بیرون، به هر اندازه که این را وسیعتر پخش بکنیم می تواند کمک بکند به محرومیت زدایی.

ما بای
د فشار را بر مطبوعات خارجی بیاوریم. رسانه های خارجی بالای افکار عمومی کشورهایشان تأثیرگذار هستند و افکار عمومی بالای دولتهایشان. همچنین در قسمت دولت افغانستان من پیشنهاد می کنم با پرهیز از خشونت و ماجراجویی ما باید اعتراضات مدنی خود را منسجم تر، محکمتر و فعالتر بسازیم. 

+ نوشته شده در  شنبه هفدهم اردیبهشت 1390ساعت 19:45  توسط عبد الله بيدار  |  نظر بدهید

+;نوشته شده در ;شنبه هفدهم اردیبهشت 1390ساعت;20:31 توسط;عبدالله بیدار; |;