یکشنبه 21 اسفند1390 ساعت: 23:38
سلام به علمای محترم که درقم خوابند. یک سوال از شما : راستی به کدام دلیل به جای عبارت" رهبرشهید و یاران" شهدای 22حوت عنوان کرده اید محترمان؟؟؟

متأسفم که علمای ما جهانبینی و سیاست شان از یک مردم عامی بی سوادهم پایینتر است. یا اینکه غرض و مرض دارن؟

استاد شهید مزاری حتی جان خود را فدای مردم خود کرد ولی شما حاضر نیستید به صراحت نامی از او ببرید.

در زمان حکومت طالبان که می گفتید ما فراری هستیم به افغانستان نمی آمدید حا لا چه شده که به خاطر مردم خود از شهریه و حمام گرم قم تیر نمی شوید؟ اما مزاری بزرگ از همه چیز خود تیر شد جانانه. واقعا نمی دانم به چه زبان از سایت جاغوری یک وتحمل زیادش به خاطر نشر همه مطالب ونظرات تشکر کنم.

کوچک شما عبد الرحیم قربانی

دوشنبه 22 اسفند1390 ساعت: 9:47
اعلامه بسیار وزین و متین و منطقی و معقول است. از علمای عزیز جهانی سپاس. واقعا جای امیدواری است؛ و من اولین بار است که از آدرس جاغوری، چنین آهنگ همگانی همگام با احساسات دیگر مناطق هزاره را می بینم و واقعا امیدوار میشوم که با رهبری علمای دین، میتوان حصارهای تنگ منطقه وقوم را شکست و دید بلند ملی و انسانی پیدا کرد. تشکر از همه

دوشنبه 22 اسفند1390 ساعت: 22:18
آفرین به علمای بزرگ جاغوری:

مجمع علما و طلاب جاغوری همسو با مردم شریف خویش بر این باور است که تنها راه مبارزه علیه بی عدالتی و نابرابری، و استبداد سیاسی و اجتماعی در هر شکل و قالبی همان راهی است که شهید مزاری بر آن تاکید می‌نمود و راه عزت و سربلندی کشور و مردم ستم دیده را، ادامه راه و تمثیل آرمان آن شهید والامقام می‌داند؛ اما سوگمندانه باید یاد آور شد که با فاصله یک دهه و اندی از شهادت آن فرزانه عزیز، آرمان‌های بلند و ملی ایشان ره به فراموشی می‌سپارد و سایه سیاه استبداد، برتری طلبی‌های سیاسی و اجتماعی بار دیگر به شکل جدید، دامن می‌گسترد و سیاست، فرهنگ، جامعه، اقتصاد و… به سمت استبداد می‌رود. از همین­رو ضروری است که شهید مزاری را همواره از نو باید خواند و راه و سیره­ی او را تجدید و برای اعتلای انسان و انسان مداری در کشور همیشه بایستی با درایت و هوشمندی حفظ و حدت، مبارزه نمود.

سه شنبه 23 اسفند1390 ساعت: 7:4
آقای مزاری را خدا بیبخشد امااویک شخص بود که باعث جنگ داخلی دربین مردم هزاره شدماوشماشاهد اوجنگ هاوبدبختی هادربین هزاره جات بودیم.

سه شنبه 23 اسفند1390 ساعت: 9:44
عبدالرحیم قربانی با سلام این اظهار نظر شما بنده را به یاد آن قضیه بچه بامادرش انداخت که روزی بچه ای از مادرش نان طلب نمود بار اول از مادرش نان خواست مادرش به او نان داد بار دوم که مادرش را صدا زد و گفت او آبی! آبی بچه بدون اینکه به سخنان او گوش کند با تندی جواب داد کفت آبی ! بلای آبی ! امی آلی د تو نان ندادوم بچه که زرنگ بود گفت آبی جان اول گپم را گوش کو باد ازاو توره بوگی مه که از تو نان نمی خایوم ده باره یک چیز دیگه می خوایوم توره بوگیم.

شمار نیز مثل این مادر بد اخلاق بدون اینکه متن را بخواند شروع به فحش و دشنام می کند عزیر برادر اول خوب توره را بخوان بعد بفهم بعد درست قضاوت نما و قبل از این ها ادب را رعابت نما زیرا گفته :مرد تا سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد

چهارشنبه 24 اسفند1390 ساعت: 14:24
آقای عبدالرحیم قربانی سلام
برادر عزیز نقد را با بیان دیگر هم می شود گفت با ادبیات ملایم تر هم می توان تبادل اندیشه و افکارنمود یکبار دیگر به نوشته ات برگرد ببین لحن و کلماتت چگونه است و باز این گزارش را کسی دیگر نوشته و شما به کسی دیگر انتقاد می کنی باز دقت نما که در سایت و یا وبلاک و مدیران آن غیر از افرادی است که برنامه خویش را مدیرت می کند از اینرو سعی نما هر کس را در جایش نقد نمایی گناه کسی را به کسی دیگر نوشته ننما موفق باشی

چهارشنبه 24 اسفند1390 ساعت: 22:37
سلام به بزرگان قوم شریف هزاره جاغوری!
من هم بعنوان یک هزاره این مصیبت را به همه شما تسلیت میگم. و هشدار میدم که امروز روز اختلاف نیست روز اتحاد است بیایید برای خدا اگر نشده برای خلق و سرنوشت خودمان از کینه های شتری دوری کنیم و تلاش کنیم امروز ما بهتر و جمع تر از دیروز مان باشد.
مگر نمی بینیم که کرزی از جنایت کاران طالب چگونه با تمام وجود دفاع میکنند؟ طالبانی که ستم و سیاست شان روی تاریخ افغانستان نه، که روی تاریخ بشریت را سیاه کرده است ولی همین انسانهای قرن حجر می‌شوند برادر کرزی و خلیل زادی که خود را روشنفکر و چه میدانم همه چیز فهم پشتون ها میدانند! اینها برای ما درس است اگر یاد بگیریم و عبرت است اگر اهل عبرت باشیم،‌ اگر هم عبرت نگرفتیم نهایتا بازهم به سرنوشت ذلت باری مبتلا خواهیم شد که بیش از یک قرن در زیر آوار آن جان میدادیم.
گاهی هست که قومی بخاطر نادیده گرفتن احسانی که دیگری یا دیگران در حق او کرده است، مجازات میشوند، ما نباید شهدای مان را نادیده بگیریم اینها حق مسلم در گردن ما دارند، بخصوص شهید مزاری که همه چیزش را در راه امنیت و آرامش و به حق رسیدن اقوام محروم و بخصوص هزاره ها داده است. بخدا نادیده گرفتن این خون و این حق کار بسیار ناشایست و ننگینی است! خون بناحق ریخته شده شهید مزاری بر هر انسان آزاده افغانی که دنبال عدالت است حقی اثبات میکند.
شهید مزاری، در میان همه رهبران افغانستان یک استثنا است و این را زندگی شخصی و جمعی او نشان میدهد و اینکه او هیچ چیزی از مال ما و شما برای خود جمع نکرد و زمانی که وقت تقسیم قدرت و منصب بود، بجای اینکه خود را نامزد کند، بچه های قوم را نامزد میکرد و از آنها مقتدرانه دفاع می نمود.
این ویژگی کوچکی نیست! بسیاری از ما وشما زن و بچه و… داریم و زحمت و مشکلات این زندگی افغانی را متوجه هستیم و درک میکنیم و با تمام وجود می یابیم! حال هرکس میتواند قضاوت کند که ترک همه چیز برای رسیدن به حقوق یک گروه محروم و یا برپایی عدالت اجتماعی برای تمام مردم افغانستان چگونه کاری است؟
خدا همه ما از تمام انواع تعصب دور نگهدارد. که تعصب چه از نوع دوستی افراطی و چه از نوع دشمنی آن چشم دل را کور میکند!