هزاره ها و نا پختگی سیاسی

هزاره ها با این سیاست مداران – به اصطلاح دولتی و رهبران سنتی از یکطرف که حد اکثر فکر انان به منافع شخصی وخانوادگی متمرکزند وازطرفی عدالت خواهان ناپخته ای که در میدان جنگ افتخار شان این است بجایی تفنگ قلم با خود آورده است – روز گار تاریک را در پیش رو دارند.
اما دسته ای اول، که ارزش دو کلمه وقت گذاشتن را ندارد. انها باید در بهترین وضعیت باز نشست شوند دستش ازسیاست هزارگی که ان را، به گند کشیدند کوتاه شود. تمام.
اما دسته ای دوم عدالت خواهان و یا هر کس که دلش برای مردمش می طپبد وهنوز انسانیت در وجودش نمرده چشمش را حزب، جناح، پارتی، کور نکرده، اعتقاد به خدمت برای مردمش دارند باید تغییر جدی در سیاست در دستور کار داشته باشد.
اینکه افتخار کنیم قلم جای تفنگ اورده باخود، در صورت افتخار دارد که طرف مقابل بوی از انسانیت و… برده باشد. وقتی دشمنان شما، یک موجودات چندش اور، است. منطق ایجاب می کند که پاداش کلوخ انداز را با سنگ باید داد.
سیاست مداران هزاره باید بداند مدنی بازی بدون تدبیر جدی برای یک مدیریت جدی برای زدنی نتیجه نمی دهند که بماند، نتیجه اش هر روز انتحار وانفجار قتل عام مردم بیچاره است. هر روز یگ گام به نابودی تمام عیار نزدیکتر میشویم.

وقتی، علاوه بر جبه ای مدنی، جبه زدنی فعال، گشوده شود، نا خواسته جبه ای سوم همزمان باخود همراه می شود وان جبه ای امنیتی است.
وقتی دولت یا نمی خواهند ویا نمی توانند ویاشاید به دلیل اینکه مخالف خودش، طالب را، در هنگام مذاکرات بد نام سازد دست به چنین جنایت می زند و یا هر جنایت کاری دیگری، ان وقت باید امنیت مناطق هزارستان در مناطق هزارستان وامنیت مناطق هزاره ها درشهرها به جبه ای زدنی وامنیتی واگذار شود.
اگر چنین نشود. تغییر جدی در استراتژی بوجود نیاید، امروز یکی، بنام دیگری، جنایت انفجار براه می اندازد. تازه فردا نوبت دیگری شده انفجاری دیگری ترتیب داده تا شاید به گردن دیگری بیندازد تا درمذاکرات امتیاز بیشتر گرفته باشد.
طالبان و دولت درچنین مسایل نسبت به هزاره ها، به مثابه ای دولبه ای قیچی هستند در ظاهر در مقابل هم اند ولی در باطن هر دو برای نابودی وبریدن شاهرگ این مردم تلاش می کنند.
تسلیت گفتن درد کسانی را که درچنین مسایل عزیزانش را از دست داده اند دوا نمی کند. درد ان ها وقتی التیام می بخشد که با تدبر سنجیده چنین اتفاق دوباره نیافتند.
بجای تسلیت واه ناله درفکر تدبیر باشید، اگر تدبر از دست تان برنمی اید لطفا تسلیت هم نگوید چون تسلیت گفتن شما بد تر ازان گلوله ای است که برقلب نوجوانم نشسته، و زجر ان به مراتب بیشتر است.
به روح شهیدان نونهالان 18 ثور غرب کابل درود میفرستم.