تمام نوشته های شریعتی سحر »
مداحی نکردم (برگرداندن اعتماد از دست رفته)
مداحی نکردم (برگرداندن اعتماد از دست رفته) در افغانستان به ویژه کابل، مداحی از بزرگان سیاسی، حزبی و اداری تبدیل به شغل شریف شده بود. این فن‌شریف، آن قدر جا بازکرده بود که بزرگ‌شدن،
بیشتر بخوانید »یاد ایام
یاد ایام مجموعة پنجاه قسمتی (از سیخینه تا لوانگر) در بخش سیخینه، کویته، ایران و کابل به پایان رسید. بخش نروژ را خواهم نوشت. تلاش دارم نخست این کشور سرد، ساکت با مردم متفاوت
بیشتر بخوانید »
از سیخینه تا لوانگر «در راه بازگشت به خانه»بخش پنجا‌هم از تهران به هرات
از سیخینه تا لوانگر «در راه بازگشت به خانه»بخش پنجا‌هماز تهران به هرات پس از ترجمة مدارک تحصیلی و خروج دا‌‌یمی از ایران، در تابستان ۱۳۹۰ خورشیدی از تهران با قطار به خواف آمدم.
بیشتر بخوانید »
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌ونهم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌ونهم دانشکدة ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی در ایران معروف بود. استادانی زیادی در آن درس می‌دادند که نام برخی از آنان به من انرژی
بیشتر بخوانید »
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌وهشتم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌وهشتم فوق‌لیسانس یا کارشناسی‌ارشد را در دانشگاه علامه‌طباطبایی در تهران، در رشتة علوم ارتباطات اجتماعی خواندم. علوم ارتباطات اجتماعی به وسائل ارتباطی و اطلاع‌رسانی مانند رادیو، تلویزیون، مطبوعات
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌وهفتم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌وهفتم چهار سال در دانشگاه علامه‌طباطبایی در تهران، علوم‌اجتماعی را با گرایش روزنامه‌نگاری خواندم. رشته‌ای که آن را به خاطر نوشتن، پژوهشگری، گزارشگری و نگاه متفاوت و روزنامه‌نگارانه
بیشتر بخوانید »
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌وششم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌وششم با معرفی‌نامة آموزشی از دانشگاه بین‌المللی امام خمینی به تهران در دانشگاه علامه طباطبایی در دانشکدة علوم اجتماعی، گرایش روزنامه‌نگاری معرفی شدم. نامه را به وزارت علوم
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌وچهارم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در ایران»بخش چهل‌وچهارم غروبِ روزِ پس از رسیدن به زاهدان، سوار بر اتوبوس به طرف مشهد راه افتادم. پاسگاه اول را به خیریت گذشتیم و در پاسگاه دوم که به
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش چهل‌وسوم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش چهل‌وسوم مهاجرت، راه‌قاچاقی و قاچاقبر، واژه‌های آشنا برای بیشتر هزاره‌هایند. بیشتر هزاره‌ها یک‌بار در زندگی از راه‌قاچاقی، توسط قاچاقبر، مهاجرت را تجربه کرده‌اند. این مهاجرت همواره با خطر،
بیشتر بخوانید »
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش چهل‌ودوم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش چهل‌ودوم هزاره‌های کویته در دهة هفتاد گرفتار بحران هویت‌تاریخی بودند. آنان خود را مغول می‌خواندند و معتقد بودند که از بازماندگان لشکر چنگیز خان مغول‌اند. از این‌رو، نام‌های
بیشتر بخوانید »
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش چهلم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش چهلم مناطق هزاره‌نشین در کویتة پاکستان محصور در میان اقوام و مذاهب دیگرند. این حصار قومی و مذهبی، گذشتة تاریخی و رنج هزاره‌بودن و زیستن باعث همبستگی شدید
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش سی‌‌ونهم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش سی‌‌ونهم نزدیک‌های نماز شام با بابای روبینه، سوار بر دوچرخه به جامعة امام صادق، حوزة علمیة جامعة امامیه رفتم. کنار دروازه منتظر ماندیم تا حاجی حسین‌علی را ببینیم.
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش سی‌‌وهشم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در کویته»بخش سی‌‌وهشم کویته در سال ۱۳۶۹ خورشیدی، شهر کوچک و پرجنب‌وجوشی بود. باشندگان قومی کویته به صورت جزیره‌ای در مناطق خاص خودشان زندگی می‌کردند. کمتر جایی وجود داشت که
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌وهفتم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌وهفتم خزان ۱۳۶۹ خورشیدی بود. جوانان آغیل پس از آوردن هیزوم و پایان کار روستایی تصمیم گرفتند که به پاکستان بروند. مردان قریة ما هر سال در ماه
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌وپنجم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌وپنجم حوزه‌های علمیه را در هزارستان «مدرسه» می‌گویند. این مدارس با حمایت مالیات مذهبی «سهم امام» می‌چرخند. مدرسه‌ها در نبود مکاتب جدید و امروزی و در حاکمیت‌های استبدادی
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌وچهارم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌وچهارم آموزش به شیوة مدرن و غیر مکتب‌خانه‌ای در جاغوری، بامیان و شارستان زودتر از دیگر مناطق هزارستان شروع شده است. در جاغوری، مکتب سنگماشه در سال ۱۳۳۲
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌وسوم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌وسوم مکتب‌خانه که در آن خواندن و نوشتن می‌آموختیم، از قول سیخینه دور بود. نزدیک دو ساعت پیاده می‌رفتیم تا به آن می‌رسیدیم. برای نخستین بار با «پَتری
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌ودوم
از سیخینه تا لوانگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌ودوم کودکی‌های مان میان جنگ و بازی‌های کودکانه گذشت. جنگ برای ما بازی بود و آن را زندگی می‌کردیم. نگرانی از جنگ نداشتیم، در میان هیاهوی جنگ دست
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لونگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌ویکم
از سیخینه تا لونگر«زندگی در سیخینه»بخش سی‌‌ویکم در قریة ما سال‌ها را بیشتر براساس رویدادها زمان‌بندی می‌کردند. مهم‌ترین رخداد باعث می‌شد که شروعی برای تاریخ باشد. مردم تاریخ تولد و مرگ را براساس آن
بیشتر بخوانید »از سیخینه تا لونگر«زندگی در سیخینه»بخش بیست‌و‌نهم
از سیخینه تا لونگر«زندگی در سیخینه»بخش بیست‌و‌نهم در سیخینه، سال، ماه و روز به دو نام خوانده می‌شدند. یکی فارسی بود که به آن «دفتری» می‌گفتند و دیگری بومی که آن را «خدایی» می‌خواندند.
بیشتر بخوانید »
مراسم پانزده شعبان در جاغوری و چند خبر دیگر
طالبان کتابهای که توقیف کرده بودند آزاد کردند .
سه رئیس جمهور! در سازمان ملل سخنانی بهتر کی گفت!؟ بخش اول - افغانستان